Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Το κατά Νταλάρα "Θέλω να τα πω"



ΤΟ ΚΑΤΑ ΝΤΑΛΑΡΑ «ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΩ»
Ξετρύπωσα σήμερα, μετά από καιρό, λίγο χρόνο για να ξανακούσω μερικά διαλεχτά cd, από αυτά που μας προσφέρει γενναιόδωρα ο κυριακάτικος τύπος στην Ελλάδα. Θεοδωράκης και Χατζιδάκις στην «Καθημερινή», Νταλάρας στο «Βήμα», Αλεξίου και Αρβανιτάκη στο «Έθνος». Άπό τον πρώτο κιόλας δίσκο, το αριστουργηματικό «Θέλω να τα πω» του Άκη Πάνου, τέθηκα εκτός μάχης!

Έχουμε και λέμε: ο Γιώργος Νταλάρας πείραξε τον ήχο και την ενορχήστρωση, ξανατραγούδησε κάποια από τα τραγούδια, αφαίρεσε όργανα, προσέθεσε άλλα δικά του, και όλα αυτά διατηρώντας το ίδιο εξώφυλλο με τον ιστορικό δίσκο που κυκλοφόρησε ο Άκης Πάνου το 1982. Άλλα όργανα, άλλες ερμηνείες, άλλη μίξη, ίδιο εξώφυλλο, και όλα αυτά με πρωτοβουλία όχι του δημιουργού αλλά του ερμηνευτή!

Συμφωνεί ο δημιουργός με αυτές τις αλλαγές; Λίγο δύσκολο να το μάθουμε, εφόσον ο Πάνου έχει φύγει από κοντά μας εδώ και χρόνια. Μιλάμε για ένα συμβάν τόσο απίστευτο, τόσο αλλόκοτο, τόσο εξωπραγματικό, που δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς. Ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος ο Νταλάρας στο σημείωμά του:

«Ακούγοντας ξανά, μετά από 30 χρόνια, τα πολυκάναλα του δίσκου, αισθάνθηκα την ανάγκη να δουλέψω από την αρχή τις μείξεις, να διαλέξω κάποιες διαφορετικές ερμηνείες από τις ηχογραφήσεις εκείνης της εποχής και να αντικαταστήσω όργανα και ήχους, που δεν ακούγοντας στ’ αυτιά μου σήμερα όπως θα άξιζε σ’ αυτά τα τόσο σημαντικά λαϊκά τραγούδια.

Τα χρόνια περνάνε, οι απόψεις μας αλλάζουν, οι απαιτήσεις μας μεγαλώνουν και οι αναζητήσεις μας στρέφονται αλλού… Είναι και οι νεότερες γενιές πια, που έχουν άλλη παιδεία σε ό,τι αφορά την παραγωγή του ήχου…

Ό,τι κάναμε είναι για καλό, νομίζω…

Στην «καινούργια» εκδοχή παίζει ο Νίκος Ζέρβας πιάνο, ακορντεόν και πλήκτρα και εγώ κιθάρα, μπαγλαμά και κρουστά.

Η συμβολή του Νίκου Ζέρβα και του ηχολήπτη Ηλία Λάκκα ήταν καθοριστική.

Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα…»
Γιώργος Νταλάρας

Ο Νταλάρας με αφοπλιστική ειλικρίνεια μας προσκαλεί να ξεχάσουμε την ελληνική δισκογραφία και την ιστορία της, και να την ξαναθυμηθούμε σύμφωνα με τις δικές του ορέξεις. Οι «απόψεις μας», οι «απαιτήσεις μας» και οι «αναζητήσεις μας», δηλαδή οι απόψεις, οι απαιτήσεις και οι αναζητήσεις του Νταλάρα θα καθορίζουν από εδώ και πέρα τη μοίρα της ελληνικής δισκογραφίας, εφόσον ο μεγάλος έλληνας ερμηνευτής δεν ξαναγράφει μόνο την ιστορία αυτής της δισκογραφίας, αλλά και την ίδια τη δισκογραφία, κυριολεκτικά!

Για όσους ενδιαφέρονται, ιδού και μία ψύχραιμη αποτίμηση του όλου εγχειρήματος, από τον Τάσο Καραντή και το e-orfeas.gr, ΕΔΩ
ηρ.οικ.

ΥΓ(1): Ιδιαίτερα κατατοπιστικό το σημείωμα του άξιου μουσικοκριτικού Γιώργου Τσάμπρα στο ένθετο, κι ας μην περιστρέφεται γύρω από τις παρεμβάσεις του Νταλάρα.

ΥΓ(2): «Στην πρώτη έκδοση (Μάριος 1982) ακούγονταν ακόμα ο Νύσσος Πανταζής (μπάσο), ο Μάρκος Αλεξίου (πιάνο σε 2 τραγούδια) και ο Ανδρέας Τσέγας (όργανο και συνθεσάιζερ)». Ακούγονταν… δεν ακούγονται.

ΥΓ(3): Εκείνα τα πολυκάναλα του «Άξιον Εστί», και τα άλλα της «Λαϊκής Αγοράς», πότε θα τα «πειράξουμε» βρε παιδιά;

6 σχόλια:

gazakas είπε...

Ψυχραιμία. Η συγκεκριμένη κίνηση δεν είναι και καμιά ιεροσυλία -η πρώτη εκδοχή εξακολουθεί να κυκλοφορεί εξάλλου. Απλώς είναι κάτι που δεν το έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα και γι' αυτό μας ξενίζει. Το μόνο μεγάλο φάουλ του Νταλάρα εν προκειμένω είναι αυτό που επισημαίνει ο Τάσος Καραντής στο κείμενό του: θα έπρεπε να δηλώνεται ξεκάθαρα ήδη από το εξώφυλλο του CD ότι πρόκειται για μια "πειραγμένη" επανέκδοση του δίσκου. Να μην υπάρχει καμιά υποψία λαθροχειρίας δηλαδή. Κατά τα άλλα, η νταλάρεια εκδοχή θα κριθεί από τους ακροατές της. Η τέχνη πάντως "και" έτσι προχωράει.

Μουσικά Προάστια είπε...

Αγαπητέ gazaka,

το ίδιο πράγμα λέμε. Ο καθένας μπορεί να πειράζει ό,τι θέλει, όχι όμως χρησιμοποιώντας το ήδη υπάρχον δοξασμένο περιτύλιγμα. Είναι απλό: δεν μπορείς να πάρεις ένα δίσκο και να του αλλάξεις τα φώτα ως τέτοιον, διατηρώντας τον τίτλο και το εξώφυλλο του αρχικού έργου, ενώ ο δημιουργός του έχει πεθάνει!

Άρα, προς τι οι συστάσεις σου για ψυχραιμία; Δεν αρνήθηκα το δικαίωμα του Νταλάρα να ξανατραγουδήσει ή και να πειράξει ό,τι θέλει! Αν ο Νταλάρας είχε απλώς βγάλει έναν πειραγμένο "Θέλω να τα πω", με άλλο τίτλο ίσως, προφανώς και δεν θα γραφόταν η παρούσα ανάρτηση. Δεν κάνουμε όμως κουβέντα με "αν". Κι αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν, θα ήταν πατίνι.

gazakas είπε...

Η δική μου η αίσθηση από την ανάρτησή σου ήταν ότι σε πείραξε το ίδιο το γεγονός του πειράγματος του δίσκου. Όσο για το "ψυχραιμία" ήταν μάλλον ελαφρύτερο από "συστάσεις" και αναφερόταν χιουμοριστικά στην αγανάκτηση που εκπέμπει το κείμενό σου ;)

Μουσικά Προάστια είπε...

Κανένα πρόβλημα, έχεις δίκιο, δικό μου το λάθος αν ο τόνος του κειμένου επισκιάζει την ουσία του.

Πάντως, ό,τι εκπέμπει το κείμενο συνδέεται με ό,τι εκπέμπει το εν λόγω εγχείρημα: κυρίως, αμετροέπεια.

Είναι ελάχιστη απαίτηση, οι επόμενοι που θα έρθουν να έχουν πρόσβαση στα αυθεντικά έργα του ελληνικού τραγουδιού, όπως γράφτηκαν. Σε μία ζωντανή ηχογράφηση ή σε ένα tribute, κάνε ό,τι θες. Γιατί να παρέμβεις όμως σε ένα δίσκο τριάντα χρόνων, διεκδικώντας την επιβολή επί του θανόντος δημιουργού; Δεν εξετάζω το αισθητικό αποτέλεσμα, ούτε αμφισβητώ τις τεράστιες μουσικές γνώσεις και ερμηνευτικές ικανότητες του Νταλάρα. Την έλλειψη μέτρου αμφισβητώ!

Και πάλι σε ευχαριστώ gazakas για τον πάντα χρήσιμο διάλογο. ηρ.οικ.

BOSKO είπε...

Τα πολυκάναλα της "Λαϊκής Αγοράς" έχουν ήδη πειραχτεί με τη σύμφωνη γνώμη του ενορχηστρωτή Νίκου Κυπουργού, αλλά απόντος βέβαια του συνθέτη Μάνου Χατζιδάκι. Απλά αφαιρέθηκαν οι φωνές των Λέκκα, Λιούγκου, Πασπαλά και Νταλάρα και δημιουργήθηκε ένα νέο- ας πούμε- οργανικό άλμπουμ που βαφτίστηκε "Η Άλλη Αγορά", παρ' όλο που θα μπορούσε να λέγεται "Άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε" (και να βγάζουμε απ' τη μύγα ξύγκι βεβαίως). Η απόφαση, νομίζω, ήταν αποκλειστικά της παραγωγού εταιρείας (MINOS EMI)κι ευτυχώς που δεν προσβάλλει τον ακροατή, αν μη τι άλλο. Θα τό 'κανε ο Χατζιδάκις, θα με ρωτήσεις; Μάλλον όχι είναι η απάντηση μου...

Μουσικά Προάστια είπε...

Σωστός Αντώνη! Τουλάχιστον εκεί μπήκε άλλος τίτλος...