Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

"κουλτουριάρηδες", "κολλήματα" και γεροντική άνοια

Επειδή πληθαίνουν τα κρούσματα σχολιαστών της τρέχουσας μουσικής επικαιρότητας που είδαν το φως το αληθινό και άρχισαν να ακούνε "τα πάντα", να εκτιμούν την "άλλη όχθη", και να τα χώνουν στους κολλημένους "δήθεν κουλτουριάρηδες" με τα "στεγανά" και τις "ταμπέλες", να υπενθυμίσουμε ευγενικά τα εξής:

Αγαπητοί μου συνάδελφοι, εσείς μας μάθατε να είμαστε "δήθεν κουλτουριάρηδες" όταν, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, πίνατε όλοι νερό στο έντεχνο και υμνούσατε την ποιότητα. Είναι απόλυτα σεβαστό ότι τώρα το γυρίσατε, καθώς επιτάσσει κι η αγορά. Κατανοητό ότι πρέπει να κάνουμε ανοίγματα για να έχουν λόγο ύπαρξης τα μέσα - και τα έξω - μας, τώρα που αυτό που υπηρετούσαμε για χρόνια έχει πεθάνει και κακοφόρμισε. Αλλά ας μην γινόμαστε βασιλικότεροι του βασιλέως γιατί η γελοιοποίηση παραμονεύει! Εσείς μας μάθατε να μην ακούμε Μαζωνάκη! Εσάς διαβάζαμε όταν αποφασίσαμε ότι θα είμαστε με τον Άκη Πάνου και όχι με τον Σταμάτη Γονίδη! Εσείς μας παρουσιάσατε σε εξώφυλλα τον Περίδη και τον Δεληβοριά, αλλά φαίνεται ότι τότε δεν μύριζε "εντεχνίλα" το τραγούδι τους κι ο τόπος!

Μεταξύ μας, ο καθένας μας έχει τις αδυναμίες του. Κι εγώ έχω λιώσει το "Τρεις το πρωί" και το "Τέσσερις πήγε" του Μαζωνάκη, και τα λιώνω ακόμα να 'ούμε. Κι εγώ πεθαίνω για 4-5 τραγούδια της Νατάσας Θεοδωρίδου, και είχα γράψει και ένα κειμενάκι για πάρτη της όταν είχε συνεργαστεί με τον Μίκη Θεοδωράκη και είχαν πέσει όλοι πάνω της να την φάνε. Αλλά δεν πέρασε από το μυαλό μου ότι η Θεοδωρίδου και το τραγούδι της είναι αισθητικά και νοηματικά το ίδιο και το αυτό με τη Σαβίνα Γιαννάτου και το τραγούδι της ή την Έλλη Πασπαλά και το τραγούδι της. Είναι αστείο, επειδή εγώ μπορεί να γουστάρω Θεοδωρίδου, να αρχίσω τώρα στα γεράματα να "τα χώνω" στους άλλους που μπορεί να σιχαίνονται τη Θεοδωρίδου και να ακούνε με συνέπεια την ταμπέλα τους, είτε αυτή είναι έθνικ και Mode Plagal, είτε ρεμπέτικο και Γιάννη Παπαϊωάννου, είτε έντεχνο και Γιάννη Σπανό, και να τους κατηγορώ για "ψευτοκουλτούρα".

Με αγάπη,
ηρ.οικ.

ΥΓ: 1) Το να μην έχεις "στεγανά" σημαίνει με μαθηματική ακρίβεια ότι πηγαίνεις στον πάτο. Ρώτα κι έναν ναυπηγό, θα σου πει το ίδιο.

2) Όσο για το φοβερό επιχείρημα "αν δεν σου αρέσει, μην πας", κι ότι τάχα μου είναι ψευτοκουλτουριάρικη η καλλιτεχνική καθοδήγηση του κοινού, να υπενθυμίσω επίσης ότι μέχρι πρότινος μας λέγατε με ακρίβεια πού να πάμε και τι να κάνουμε. Γιατί δεν τολμούσατε τότε να μας πείτε να πάμε στον Μαζωνάκη, παρά μας στέλνατε να ακούμε έντεχνο στα κατσάβραχα; Έπρεπε πρώτα να το πει το MAD;

3) Το ότι ο Κραουνάκης συνεργάστηκε με τον Μαζωνάκη δεν εξισώνει τους δύο και τα τραγούδια τους. Και το ότι μάθαμε να ακούμε Κραουνάκη και όχι Μαζωνάκη ή Σφακιανάκη ή Δασκουλίδη ή Γονίδη, σε σας το χρωστάμε, και είμαστε ευγνώμονες και σας ευχαριστούμε γι' αυτό. Μην κάνετε λοιπόν τώρα την πάπια, ούτε τον Κολόμβο που ανακάλυψε την Αμερική της "αξεκομπλεξάριστης" στάσης και της έλλειψης "κολλημάτων". Μας ξέρουνε κι από χθες, τότε που ήμασταν κολλημένοι και θέλαμε και τους άλλους να κολλήσουμε με τα κολλήματά μας - τιμή μας και καμάρι μας κι αυτό.

4) Το καλύτερο το έχει πει ο Μανώλης Λιδάκης σε συνέντευξή του στον Κώστα Μπαλαχούτη: "το έντεχνο το εμπνεύστηκαν κάποιοι για να διαχωρίσουν τη θέση τους από ορισμένους με τους οποίους δε θα συνεργαζόντουσαν ποτέ και με το πέρασμα του χρόνου, αυτοί οι ίδιοι που εμπνεύστηκαν το έντεχνο ήρθαν ξανά να μας πούνε ότι τελικά όλα είναι ίδια".

2 σχόλια:

Rosa Mund είπε...

Με τίποτα δεν είναι όλα ίδια, πώς να το κάνουμε.
Η αυτάρεσκη αμορφωσιά, όπως τη χαρακτηρίζει εύστοχα ο Δημοσθένης Κούρτοβικ, και η ισοπέδωση των πάντων, ώστε να μην ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι, μπορεί να ήταν πολιτική κάποιων και για το ελληνικό τραγούδι. Ευτυχώς, δεν έχει περάσει σε όλους το κιτς των επιλογών τους, σε έναν δήθεν εκδημοκρατισμό, που η γενίκευσή του δεν διαφέρει σε τίποτα από το φασισμό του "αυτό αρέσει στον κόσμο".

Ανώνυμος είπε...

μπράβο ρε ηρακλή, πες τίποτα κι εσύ γιατί μας πρήξανε με τα ανοίγματα στην άλλη πλευρά, στο ''όλα καλά είναι, έχουν την αξία τους'' και άλλες μαλ@&!ε$.
πάντως δεν φταίει μόνο το σινάφι των μουσικοκριτικών, φταίνε κι οι τραγουδιστές που πάνε να μας πείσουν ότι αν δεν ακούμε και μισή ώρα Πάολα τη μέρα τότε πρέπει να μας κάνουν έκθεμα στο μουσείο φυσικής ιστορίας.
ξέρεις ποιους εννοώ..
αλλά το είπες μια χαρά, αν δεν έχεις στεγανά τότε σε περιμένει ο πάτος!
κ.μ.