Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Νίκος Τουλιάτος: "Μ' ένα κύμβαλο ...αλαλάζον;' (15)





Μια δυνατή δημιουργική στιγμή στην ζωή μου to 1984 υπήρξε για την πολιτική – πολιτιστική μου δράση το καλλιτεχνικό εργαστήρι 0,56 που ήμουν ιδρυτικό μέλος. (0,56 δηλαδή ήταν το ποσοστό που έδινε το κράτος για τον πολιτισμό). Ένας πολιτιστικός σύλλογος με διάρκεια ζωής 4 χρόνια και απίστευτα δημιουργική δράση και με πολύ συγκεκριμένα αποτελέσματα. Πιστεύω απόλυτα ότι το εργαστήρι διαμόρφωσε την σκέψη και τη ζωή των παιδιών που το έζησαν και έδρασαν μέσα από αυτό.

Και όταν λέω παιδιά κυριολεκτώ, ήταν χώρος νεολαίας όχι στο όνομα αλλά στην πράξη.

Παραθέτω την ιδρυτική διακήρυξη.

Φίλοι Κουκακιώτες

<<Στον καθημερινό αγώνα που κάνουμε όλοι μας για την επιβίωση, πολιορκούμαστε από μεγαλόστομες υποσχέσεις για μια καλύτερη ζωή μα σπάνια βρίσκουμε αυτό που αναζητάμε μέσα στην προπαγάνδιση της κοσμοπολίτικης αφρόκρεμας, του καταναλωτισμού, της φυγής σε ψεύτικους παραδείσους, μέσα στην προώθηση της σύγχυσης και λύσεων ισοπεδωτικών ή προσαρμοσμένων στην πνευματική αδράνεια, μέσα στην εξουδετέρωση της έφεσης και του ταλέντου.

Ποια δύναμη είναι αυτή που μας έσπρωξε και ποια ανάγκη γεννάει αυτή μας τη δημιουργική προσπάθεια που ξεκινούμε; η εκρηκτική δύναμη διάθεσης των νέων για δημιουργία και η άποψη μας που θέλει την πολιτιστική δραστηριότητα σήμερα να είναι πιο φιλόδοξη, που τη θέλει ποσοτικά αναπτυγμένη αλλά προπάντων ποιοτικά ανεβασμένη υπογραμμίζοντας την έντονη παρουσία της στην ζωή μας. Η άποψη μας που θέλει την πολιτιστική δραστηριότητα να μην εξαντλείται σε κάποιες εκδηλώσεις ή ερασιτεχνικά σχήματα μόνο αλλά να συνδεθεί με όλη τη ζωή μας.

Με τις σπουδές, με τον ελεύθερο χρόνο, με την ψυχαγωγία μας. Μας ενδιαφέρει η κίνηση των ανθρώπων προς τα μπρος και όχι προς τα πίσω. Δεν θέλουμε να φτάσουμε στο σημείο που ανάγκασε τον μεγάλο μας ποιητή Γιώργο Σεφέρη να πει. 

….Λυπάμαι γιατί άφησα να περάσει ένα πλατύ ποτάμι μέσα από τα δάχτυλα μου χωρίς να πιω ούτε μια στάλα….

Δεν θέλουμε απλά να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα. Θέλουμε να την μετατρέψουμε, να την αλλάξουμε. Θέλουμε οι Κουκακιώτες να πάψουν να είναι παθητικοί ακροατές, απροστάτευτοι καταναλωτές των πολιτιστικών προϊόντων και να γίνουν δημιουργοί προοδευτικών πολιτιστικών αξιών. Θέλουμε να είμαστε εμείς ο φορέας και μαζί ο δέκτης της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας. Αυτή είναι η δύναμη που μας έσπρωξε.

Η ανάγκη τώρα που γέννησε αυτή μας την προσπάθεια πηγάζει από την ανύπαρκτη πολιτιστική δραστηριότητα στο Κουκάκι. Από την κρίση των πολιτιστικών αξιών. Από την ξενόφερτη και κατευθυνόμενη διοχέτευση στο λαό ψεύτικων αξιών που δυστυχώς γίνεται και από τα Μ.Μ.Ε.. Η κυβέρνηση δεν έκανε αυτά που υποσχέθηκε για τον πολιτισμό. Αντιλαμβανόμαστε τις δυσκολίες, αλλά πρέπει κάποτε να αρχίσουμε. Στο Κουκάκι λοιπόν εμείς ξεκινάμε και ζητάμε συμπαραστάτη τον Δήμος μας. Μπορεί να μας βοηθήσει με πολλούς τρόπους. Ιδιαίτερα στη δημιουργία υποδομής (χώροι, κονδύλι, μηχανήματα). Οι πρώτες μας εκδηλώσεις εξ’ αιτίας αυτής ακριβώς της ανύπαρκτης υποδομής θα παρουσιάσουν αδυναμίες οι οποίες θα έχουν επιπτώσεις στην ποιότητα των εκδηλώσεων.

Τολμούμε όμως πιστεύοντας ότι αυτές οι υπαρκτές αδυναμίες δεν μπορούν να αποτρέψουν το θετικό της ανάπτυξης του πολιτιστικού κινήματος σε προοδευτική κατεύθυνση. Ο πολιτισμός είναι δικαίωμα μας και τον διεκδικούμε με σωστό πολιτιστικό καλλιτεχνικό περιεχόμενο.

Η ομάδα πρωτοβουλίας έχει αποφασίσει να ορίσει ιδρυτική διάσκεψη όπου εκεί βέβαια όλοι μαζί ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές θα αποφασίσουμε για την τύχη του καλλιτεχνικού εργαστηριού. Θεωρούμε όμως υποχρέωση μας να πούμε τους σκοπούς και τους στόχους μας. Σκοπός λοιπόν της δημιουργίας καλλιτεχνικού εργαστηριού είναι να δοθεί διέξοδος στις νέες δημιουργικές καλλιτεχνικές δυνάμεις προσεγγίζοντας παράλληλα πλατύτερες μάζες με τα επιτεύγματα της τέχνης και του πολιτισμού. Θέλουμε να γνωρίσουν οι Κουκακιώτες τη δημιουργία.

Στόχος μας είναι να γίνει ένα Καλλιτεχνικό εργαστήρι ανοιχτό στο δημιουργικό διάλογο και στην αντιπαράθεση έξω από κυκλώματα, ιδιοτελή κριτήρια και μονομανείς προβολές ονομάτων. Να επιδιώκει να συμβάλλει στην λύση των πολιτιστικών προβλημάτων που βάζει η ίδια η ζωή.

Πιστεύουμε ότι ύψιστο χρέος και προορισμός κάθε καλλιτεχνικής προσπάθειας είναι να ξυπνά στους ανθρώπους τη σκέψη ότι είναι ανάγκη να υπερασπίσουν τη ζωή πάνω στην γη. Η τέχνη είναι φιλειρηνική, προσφέρει καλλιέργεια. Μπορεί να γίνει η διεθνής γλώσσα επικοινωνίας μεταξύ των λαών. Και όλοι ξέρουμε ότι ο λαός είναι ο κύριος θεματοφύλακας της πνευματικής και καλλιτεχνικής κληρονομιάς και πλάστης ανθρώπινων αξιών. Πρέπει όλοι μας να προστατέψουμε αυτές τις αξίες και συμβάλλοντας με τον δικό μας πνεύμα να τις διευρύνουμε να τις πλατύνουμε για να διατηρήσουμε την εθνική μας ταυτότητα και την παγκόσμια κληρονομιά.

Παραφράζοντας ένα κείμενο του Μαγιακόφσκυ λέμε ότι. 

….μπορούν οι καλλιτέχνες του Κουκακίου να μετατρέψουν σε εκαντοντάχρωμα ουράνια τόξα τον γκρίζο ουρανό της πόλης μας….

Επειδή πιστεύουμε ότι ο πολιτισμός αποτελεί όπλο στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, απευθυνόμαστε σε όσους ψάχνουν και αγωνίζονται για κάτι καλύτερο.

Η ομάδα πρωτοβουλίας για την ίδρυση καλλιτεχνικού εργαστηριού στο Κουκάκι 9/01/1984

Τουλιάτος Νίκος μουσικός
Μωραίτης Θανάσης τραγουδιστής
Κουντή Δήμητρα δημοσιογράφος
Καραγιαννάκης Παναγιώτης εργάτης
Ξηραδάκη Μαίρη οικιακά
Συλιγνάκης Γιάννης ηθοποιός 




Σήμερα μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι το εργαστήρι πέτυχε τους στόχους του. Βοήθεια από τον Δήμο δεν πήρε ποτέ, ούτε από το κράτος. Όμως σε ένα υπόγειο στη οδό Βείκου δημιουργήθηκε ένα στέκι (με την υποδομή που μας παραχώρησε ο Γιώργος Μπαράκος όταν το κράτος έκλεισε το τζαζ κλαμπ στην Πλάκα) όπου τα παιδιά του εργαστηριού δημιούργησαν πολιτισμό επικοινώνησαν, διαμόρφωσαν συνειδήσεις έδρασαν συλλογικά και βέβαια οι κάτοικοι του Κουκακίου και όχι μόνο ήρθαν σε άμεση επαφή με δημιουργούς όπως Θάνος Μικρούτσικος, Γιώργος Βασιλείου, Γιώργος Κακουλίδης, Μίκης Θεοδωράκης, Γιάννης Ρίτσος, Βασίλης Λάγγος, ΙΣΚΡΑ, Ψαραντώνης, Νότης Μαυρουδής και άλλοι πολλοί σημαντικοί καλλιτέχνες.

Ήτανε το πρώτο στέκι (μικρός χώρος) όπου εμφανίζονταν ζωντανά καλλιτέχνες σε διάφορες εκδηλώσεις.

Δημιουργήθηκαν ομάδες θεάτρου, φωτογραφίας, μουσικής, εικαστικών, χορού, κινηματογράφου με σπουδαίους δασκάλους.

Φιλοξενήθηκαν πολλά συγκροτήματα κάθε είδους μουσικής και κυρίως ROCK. 

Οργανώσαμε ένα από τα πρώτα φεστιβάλ τζαζ στο θέατρο Αποθήκη της Αλίκης Γεωργούλη.

Αντιρατσιστικό φεστιβάλ ROCK με νέα συγκροτήματα.

Έγιναν αφιερώματα στον Ελληνικό κινηματογράφο, στην ποίηση, σε εξειδικευμένα είδη μουσικής. 

Παρενέβη σε πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις για πολλά θέματα και κυρίως για το περιβάλλον με συμμετοχή σε πορείες για την ειρήνη (πορεία Μαραθώνα) ή με δράσεις κάθε είδους όπως η ζωγραφική στην μάντρα του Μακρυγιάννη ή η συμμετοχή και οργάνωση διαδηλώσεων για διάφορα θέματα πολιτιστικά, οικονομικά και πολλά άλλα. 

Πολλά νέα παιδιά πήραν καλλιτεχνικά ερεθίσματα και ακολούθησαν επαγγελματική σταδιοδρομία στην τέχνη. 

Για εμένα προσωπικά ήταν ο χώρος όπου ανέπτυξα σε πειραματικές συναυλίες τις σόλο παραστάσεις και τον αυτοσχεδιασμό.

Πριν την ίδρυση του καλλιτεχνικού εργαστηρίου 0,56 δύο χρόνια νωρίτερα μαζί με άλλους φίλους ευαίσθητους σε ζητήματα πολιτισμού είχαμε ιδρύσει μια κολεκτίβα πολιτισμού σε μια προσπάθεια να παρέμβουμε στα πολιτιστικά δρώμενα οργανώνοντας παραστάσεις και συναυλίες.

Παραθέτω ένα σημείωμα της κολεκτίβας.

…Είναι πολλά κατά γενική ομολογία, τα κενά της μουσικής ζωής στην Ελλάδα. Κενά που αναφέρονται περισσότερο στην ποιότητα και στην ποικιλία παρά στην ποσότητα.

Οι ελλείψεις αυτές σε συνδυασμό με τις δικές μας ανησυχίες και τον προβληματισμό μας πάνω σε πολλά ζητήματα σχετικά με την μουσική, μας έφεραν κοντά σε γόνιμες συζητήσεις και μας οδήγησαν σταδιακά στην ιδέα να συνενωθούμε σε κάτι περισσότερο από μια παρέα φίλων με κοινά ενδιαφέροντα. Κύριος στόχος αυτής της συνένωσης είναι να βάλουμε και εμείς το μικρό μας λιθαράκι στην προώθηση και καλλιέργεια της μουσικής, στις πλατύτερες αναζητήσεις πάνω σε αυτήν την τέχνη. Κάπως έτσι καταλήξαμε στην κολεκτίβα.

Σαν πρώτη εκδήλωση της κολεκτίβας μας παρουσιάζουμε μεθαύριο Κυριακή 31 Οκτώβρη στις 19.00 μια βραδιά με μουσική τζαζ. Η εκδήλωση διοργανώνεται στον Αρλεκίνο (γωνία Μαυροματαίων και Κορδιγκτώνος) και θα εμφανισθεί το εξής κουαρτέτο…

Γεράσιμος Αναστασόπουλος κιθάρα
Αλέξης Ραφαηλίδης κόντρα μπάσο
Νίκος Τουλιάτος ντραμς
Παναγιώτης Φαραζής πιάνο

Για την κολεκτίβα 
Νίκος Διαμαντόπουλος 
Νίκος Τουλιάτος
25/10/1982


ΝΙΚΟΣ ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ

Μ' ένα κύμβαλο ...αλαλάζον; Αθήνα: Εκδόσεις Δρόμων, 2006.

Δευτέρα 17 Απριλίου 2017

"Σσστ!...μας κοιτάζει η κάμερα"






ο καινούργιος μας δίσκος από το “Μετρονόμο”
“Σσστ!... μας κοιτάζει η κάμερα”
στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης, μουσική: Σπύρος Κουρκουνάκης

Ένας από τους ρόλους που επιτελεί η τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της και ειδικότερα στο τραγούδι, είναι να παρατηρεί, να επισημαίνει, να προειδοποιεί και να προβλέπει τα κακώς κείμενα που διατρέχουν το κοινωνικό γίγνεσθαι. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πάντα πετυχαίνει το στόχο της. Όταν λοιπόν ο Τζωρτζ Όργουελ, μετά το δεύτερο μεγάλο πόλεμο έγραφε το “1984” και προέβλεπε την επικράτηση του Μεγάλου Αδελφού, δεν φανταζόταν ποτέ την έκταση που θα πάρει το φαινόμενο, ούτε την οικονομική μορφή του σύγχρονου τρίτου παγκόσμιου πολέμου.

Εμείς, σχολιάζοντας την παντοδυναμία της κάθε μορφής θέασης, απλώς προσπαθήσαμε να καταγράψουμε και να σχολιάσουμε μέσα από τα τραγούδια διάφορα περιστατικά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας κι εντός μας. Έτσι, μέσα από τα τραγούδια του δίσκου μας παρακολουθούμε, με ολοφάνερο και καθαρό μάτι, τις σχέσεις του Σαββατοκύριακου, ένα ζευγάρι που διαφωνεί ριζικά για τον μαυλιστικό ρόλο της τηλοψίας, την μοναξιά του ανθρώπου που ακούει μέσα στη νύχτα το μονότονο βόμβο του ψυγείου του, το επιδέξιο ροκάνισμα του χρόνου μας με απατηλές υποσχέσεις, τον απόηχο του πολέμου στη Βοσνία και όλων των επαναλαμβανόμενων πολέμων για λόγους που όλοι μας ξέρουμε, ένα άλλο ζευγάρι που ηδονίζεται ψωνίζοντας από τη λαϊκή αγορά, τον φυλακόβιο, που βγαίνοντας ανακαλύπτει ότι η έξω φυλακή είναι εξ ίσου οδυνηρή - αν όχι χειρότερη - με την μέσα και διάφορα άλλα σχετικά επεισόδια.

Τα τραγούδια μας υποστήριξαν με θέρμη τραγουδώντας οι διαχρονικοί μας συνεργάτες Κώστας Μάντζιος, Γεωργία Γρηγοριάδου, Λευτέρης Τσακιράκης και Βασίλης Αθανασόπουλος. Μας τίμησαν με τη συμμετοχή τους ο Λάκης Χαλκιάς, ο Παντελής Θαλασσινός και ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης - τρεις γενιές του ελληνικού τραγουδιού, από τη δεκαετία του ’70 μέχρι και σήμερα. Έπαιξαν οι επίσης διαχρονικοί μας συνεργάτες Θανάσης Σοφράς (κοντραμπάσο και ηλεκτρικό μπάσο), Μαρία Νίττη (ακκορντεόν), Θανάσης Γεωργάρας (τζουρά και μπουζούκι) και Αλέξανδρος Μαούτσος (ακουστική, κλασσική και 12χορδη κιθάρα). Επί πλέον είχαμε και τη συμβολή των σπουδαίων Νεοκλή Νεοφυτίδη (πιάνο), Σωκράτη Γανιάρη (κρουστά και ντραμς) και Ισίδωρου Πάτερου (μαντολίνο και μπαγλαμά). Όλα αυτά ηχογράφησε, μιξάρισε και έκανε το mastering του δίσκου ο ακάματος επί 9 μήνες και ασυναγώνιστος Σοφοκλής Παππάς. Τίποτα όμως δεν θα είχε φτάσει στα χέρια σας αν δεν υπήρχε ο εκδότης μας Θανάσης Συλιβός με τον “Μετρονόμο” του.

Η παρουσίαση του δίσκου μας θα γίνει την Παρασκευή 5 Μαΐου στις 9 το βράδυ στον “Ιανό”.

Σπύρος Κουρκουνάκης

Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Η σωστή εκδοχή της "Φανής" του Βασίλη Καζούλη



Επιτέλους και μια νότα αισιοδοξίας γι' αυτό το ρημάδι τον έρωτα και την ταλαιπωρία του. Λοιπόν, ο σωστός στίχος είναι "Οι φίλοι μου μού έχουν πει " και όχι "Οι φίλοι μου μου το 'χαν πει" όπως καθιερώθηκε να λέμε την τραγουδάρα "Φανή" του Βασίλη Καζούλη. Αδιάψευστος μάρτυρας ένα απόσπασμα βίντεο από επεισόδιο της ιστορικής εκπομπής "Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι".

Και ελπίζω να καταλαβαίνετε συν-κουβαλητές του επιταφίου του έρωτος, αυτού του αβάσταχτου φορτίου, ότι δεν είναι μικρό πράγμα αυτό, δεν είναι μικρό πράγμα τούτη η αλλαγή. Άλλο το «οι φίλοι μου μού το ’χαν πει» κι άλλο το «οι φίλοι μου μού έχουν πει» - ο διαφορετικός χρόνος αλλάξει όλο το νόημα και ανοίγει παραθυράκι ελπίδας. Στη μια εκδοχή, τη νεώτερη, η υπόθεση έχει κλείσει, καθότι έχουμε υπερσυντέλικο. Δηλαδή, οι φίλοι μου μού το 'χαν πει να την ξεχάσω, κι εγώ δεν τους άκουγα, και εν τέλει δικαιώθηκαν με το πέρασμα του χρόνου, κοινώς πάπαλα η Φανή, εξαφανιζόλ. Στην άλλη, την αρχική εκδοχή με τον παρακείμενο, το παιχνίδι παίζεται ακόμα. Δηλαδή, οι φίλοι μου μού έχουν πει να την ξεχάσω, οκ, αλλά δεν έχουμε ιδέα αν έχουν δίκιο ή όχι, δηλαδή δεν έχει μεσολαβήσει κάτι από τότε που μου το είπαν, δεν έχει επέλθει η τελική χυλόπιτα, η οριστική αποχώρηση.

Και κάπως έτσι αρχίζει να μου στριφογυρνάει στο μυαλό το σαράκι της αμφιβολίας. Βρε λες; Λες να λένε αρλούμπες οι φίλοι; Λες να γυρίσει πίσω η κοπέλα; Μπας και πρέπει να βγούμε στους δρόμους με τα καπνογόνα να αρχίσουμε τους πανηγυρισμούς για τον Μπίλι και για όλους τους Μπίλι αυτού κόσμου;

Ή μήπως τελικά καμία Φανή δεν ξανάρθε ποτέ;
ηρ.οικ.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Δυο τραγούδια από τη "Μετέωρη αγάπη"





Είπα να ανεβάσω αυτά τα δύο βίντεο στο YouTube. Ποίηση Άρη Χαραλαμπάκη, σύνθεση Γιώργου Παυλάκου - Τάκη Εαρινού, ερμηνεία Υακίνθης Λάγιου στο ένα και απαγγελία Άρη Χαραλαμπάκη στο άλλο, από τον δίσκο «Μετέωρη αγάπη». Και ο τεράστιος Γιώργος Σταθόπουλος στο εικαστικό σκέλος, με τα έργα που φιλοτέχνησε για το εξώφυλλο του δίσκου και το εξώφυλλο του 16σέλιδου αντίστοιχα. (Ελπίζω οι συντελεστές να είναι οκ με το ανέβασμα, και σόρρυ προκαταβολικά αν δεν είναι).

Λοιπόν, αυτά τα δύο τραγούδια είναι ό,τι κοντινότερο προς το πένθος έχω ακούσει ποτέ, ό,τι κοντινότερο προς την απώλεια, ή - ας το πούμε ανοιχτά - προς τον θάνατο. Εντάξει, σε όλες τις ζωές όλων των ανθρώπων υπάρχει η συνάντηση με τον θάνατο, την αναγγελία του τέλους, την απόλυτη και μόνιμη αναχώρηση, τον πιο βίαιο αποχαιρετισμό. Και δεν αφορά μόνο τους πεθαμένους αυτός ο αποχαιρετισμός, μα και τους ζωντανούς, και κάποιες φορές το να αποχαιρετάς έναν ζωντανό είναι ακόμα πιο δύσκολο και ανεπανόρθωτο. Και τίποτε καινούργιο δεν υπάρχει σε όλα αυτά.

Είναι όμως συγκλονιστικό το πόσο κοντά φέρνουν τον ακροατή στην κατάσταση της επίγνωσης του θανάτου τα δύο αυτά αριστουργήματα· συγκλονιστικό το πόσο τέλεια αφουγκράστηκαν την κατάσταση αυτή οι δημιουργοί τους, τόσο τέλεια ώστε να μην μπορείς να ξεχωρίσεις το τραγούδι από την αίσθηση που ένιωσες (που νοιώσαμε, που νοιώθουμε και θα νοιώθουμε στους αιώνες των αιώνων) όποτε συναντήθηκες με το πένθος.

Συμμερίζομαι το πακέτο που έλαχε σε όποιον έγραψε αυτούς τους στίχους κι αυτή τη μελωδία. Σκύβω το κεφάλι μπροστά στην ερμηνεία της Υακίνθης Λάγιου και την απαγγελία του Άρη Χαραλαμπάκη, και τους λέω ότι παιδιά ξέρω, είμαι κι εγώ ένας από σας, και σας ευχαριστώ που με δεχτήκατε στην παρέα σας.

Και καμία ανάσταση δεν υπάρχει. Μπορείς να ξεχάσεις ή να θυμάσαι, να αποδεχθείς ή να μην αποδεχθείς, να σταματήσεις ή να συνεχίσεις, να τραγουδήσεις ή να σιωπήσεις, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, αλλά προς θεού (!) μην περιμένεις καμία ανάσταση. Ποτέ και τίποτα και κανενός.

Μπορείς όμως να ενσωματώσεις στη ζωή σου αυτή την χρήσιμη παρότρυνση από τη «Μετέωρη αγάπη»:

Εκεί θα μάθεις πως σε τούτη τη ζωή
πρέπει να ξέρεις πότε να πονάς.
Για τα ασήμαντα
μην το χαλάς της ζήσης το ταξίδι.

Κάτι είναι κι αυτό! Καλή ζήση, λοιπόν, κι όσο πάει! Και τα υπόλοιπα απλώς κουραφέξαλα και τιμές αρχηγού κράτους.
ηρ.οικ.





Τετάρτη 12 Απριλίου 2017

Music for Movies

Περσινό αλλά καλό.




Δελτίο Τύπου

Απόλλων Κουσκουμβεκάκης

“Music for Movies”

Κυκλοφόρησε από τη Melon Music η συλλογή “Music for Movies”, που περιλαμβάνει ορχηστρικά κομμάτια του Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη. 

Ερμηνεύει η Athens Chamber Orchestra υπό τη διεύθυνση του συνθέτη, που καταθέτει τη δεύτερη δισκογραφική του εργασία για το 2016, μετά το «M’ένα νεύμα του φιλιού» που κυκλοφόρησε την άνοιξη. 

Γλυκιές, λυρικές μουσικές ιστορίες που γεννούν εικόνες, soundtracks ταινιών που δεν γυρίστηκαν ποτέ, οι μουσικές του Απόλλωνα μας ταξιδεύουν όπου η καρδιά πεθύμησε, σε όσα αγαπήσαμε, κερδίσαμε ή χάσαμε για πάντα. 

Ο πίνακας του εξωφύλλου είναι, όπως και στους προηγούμενους δίσκους του συνθέτη, της ζωγράφου Ζάννας Αρτέμη.





Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Συναυλία νέων τραγουδοποιών στη Ρόδο


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Φεστιβάλ Καλλιτεχνικής Δημιουργίας Ροδίων για την ανάδειξη και προώθηση του ντόπιου δυναμικού που είναι και ο στόχος του, υπό την αιγίδα του Πολιτιστικού και Λαογραφικού Συλλόγου Σορωνής Ρόδου "Το Αμπερνάλλι" και με τη στήριξη του Δημοτικού Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού Ρόδου, θα δοθεί συναυλία από νέους Ρόδιους τραγουδοποιούς, τη Δευτέρα 24 Απριλίου 2017, στις 20:00 στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου.

Τραγουδοποιοί: 
Γιάννης Γιακουμάκης, Αλέκος Δράκος, Βασίλης Κεντεντζόγλου, Αντώνης Κολιός, Παναγιώτης Ξανθόπουλος, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Μάνος Σάββενας, Πέτρος Σταματίου, Κώστας Τσέκας.

Τραγουδούν: 
Νίκη Ασλάνη, Αλέκος Δράκος, Νατάσα Καρακατσάνη, Χριστίνα Κόζα, Γιώργος Κούτρος, Ματίνα Μάστορα, Γιώργος Μισίκος, Παναγιώτης Ξανθόπουλος, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Στάθης Ραφτόπουλος.

Τα έσοδα από την εκδήλωση θα διατεθούν για την δημιουργία CD με τις συνθέσεις των τραγουδοποιών και τη συμμετοχή των τραγουδιστών, το οποίο θα διανέμεται δωρεάν σε πολιτιστικές δράσεις που προβάλουν τη ντόπια δημιουργία.

Είσοδος: γενική: 10 ευρώ, φοιτητές, συναξιούχοι: 7 ευρώ, άνεργοι: δωρεάν.
Καλλιτεχνική επιμέλεια: Τάκης Βούης.
Οργάνωση: Πολιτιστικός & Λαογραφικός Σύλλογος Σορωνής Ρόδου «Το Αμπερνάλλι».

Δευτέρα 10 Απριλίου 2017

Καλές γιορτές με τα νέα ποιήματα του Σωτήρη Κακίση






βροχή πολλή στα σύννεφα από μέσα, καταιγίδα. άνθρωποι μικροί σαν στρατιωτάκια τρέχοντας μπρος-πίσω όλο ακινησία σαν και στην κάτω εδώ ζωή βρέχονται, μουλιάζουν, στάζουνε. ακόμα πιο μέσα από τα ρούχα, κι από το δέρμα τους, άλλες καταιγίδες, και κεραυνοί αλλεπάλληλοι, αστραπές στα νεφρά τους, εκρήξεις στο συκώτι τους, πυρκαγιά στα πόδια τους από κάτω προς τα πάνω. κι ο Δίας από μέσα κι εκείνος στο σύννεφο από ψηλά γελώντας, κι ύστερα κλαίγοντας κι αυτός με το τέλος αυτό το άδικο της Σεμέλης του.

1.




δεν μπορώ άλλο χωρίς την Ύδρα, χωρίς τη Θεσσαλονίκη, χωρίς την Αντίπαρο, χωρίς τον Στέφανο, χωρίς την Αριάνα, χωρίς τον Νίκο. δεν μπορώ μόνος μου εδώ στο μέλλον, στο Κέντρο της Γης που μοιάζει με Άρη, στο Κέντρο του κόσμου που ο Φάρος του πια καθόλου Γαλλία δεν είναι, μόνο Αμερική, μόνο πόλεμος. ο Μέιλερ φταίει: γιατί ο Τσάντλερ άλλα ήθελε, αλλού η ψυχή του σαν 48άρι εκπυρσοκροτούσε, κανέναν, μα κανέναν εξαφανίζοντας. ο Μάρλοου είμαι, ο Ώλτμαν.

2.




σ’ όλα τα βουνά εγώ περπατώντας, με ρούχα σκοτεινά σαν σκιά, σαν αέρας έγχρωμος στο λίγο φως πριν τη δύση, σαν εκείνα κάτω που βλέπω από μακριά τα σαν θάμνους στα γουέστερν τα χωρίς ρίζες που κυλάνε, που ο άνεμος τα πάει παντού, από τις ψευτο-πόλεις του Γουέστ από μέσα περνώντας τα, από το χωματόδρομο τον όλη σκόνη εγώ όλο σκόνη, όλο σκιά, τη ζωή έτσι διασχίζοντας. και μ’ όλους γύρω μου να σκοτώνονται, με σφαίρες σκληρές να λένε ο ένας στον άλλο λόγια φρικτά, πολύ άσχημα.

3.


Σωτήρης Κακίσης «Μια Νύχτα τη Μέρα» Εκδόσεις Ερατώ (μόλις κυκλοφόρησε)

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Ιστολόγιο "Μουσικές Καταγραφές"





Μουσικές καταγραφές



Το ιστολόγιο Μουσικές Καταγραφές λειτουργεί από τον Ιανουάριο του 2014 με διαχειριστές τους μουσικολόγους Λαμπρογιάννη Πεφάνη και Στέφανο Φευγαλά. Στο ιστολόγιο περιέχονται καταγραφές σε μουσική σημειογραφία (παρτιτούρα) τραγουδιών και οργανικών σκοπών κυρίως από την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Οι καταγραφές παραπέμπουν σε συγκεκριμένες ηχογραφήσεις, είτε δημοσιευμένες, είτε αρχειακές και εμπλουτίζονται με σταθερό ρυθμό. Επιπλέον, παρουσιάζονται σχετικές εκδόσεις και άρθρα τρίτων.

Τα τελευταία χρόνια η έρευνά τους περιλαμβάνει τη συστηματική μελέτη των οργανικών σκοπών της Βαλκανικής χερσονήσου και του ευρύτερου χώρου της Ανατολικής Μεσογείου, κατά την οποία παράγεται πλήθος μουσικών καταγραφών, βασισμένες κυρίως σε παλιές ηχογραφήσεις. Κάποιες από αυτές τις καταγραφές, περιλαμβάνονται στην έκδοση «Μουσικές Καταγραφές Ι - 184 οργανικοί σκοποί από Αιγαίο, Ιόνιο, Κρήτη και Κύπρο» που κυκλοφόρησε από τον μουσικό εκδοτικό οίκο Παπαγρηγορίου-Νάκα τον Οκτώβριο του 2014 με πρόλογο του Μάρκου Δραγούμη και ήδη βρίσκεται στην 3η έκδοση. Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, με πρόλογο του Γιώργου Κωνστάντζου, ο δεύτερος τόμος με τίτλο «Μουσικές Καταγραφές ΙI - 200 οργανικοί σκοποί από Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο». Αποσπάσματα αυτής της εργασίας δημοσιεύονται και στο ιστολόγιο.

Στη γενικότερη δημιουργική διάθεση να μελετηθεί ο λαϊκός πολιτισμός, η συμβολή αυτών των καταγραφών εντοπίζεται στην ανάδειξη του μουσικού ύφους των παλιότερων γενεών. Σε αυτό το ύφος αντανακλάται το συλλογικό αισθητικό κριτήριο των τοπικών κοινωνιών σε συγκεκριμένη φάση της ιστορικής εξέλιξης (οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής). Το υλικό αυτό αξιοποιείται ήδη ως αντικείμενο ανάλυσης και τεκμηρίωσης μουσικολογικών ερευνών, ενώ έχει αξιοποιηθεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό από συνθέτες ως πρωτογενές υλικό για συνθέσεις και μεταγραφές. Ταυτόχρονα, αξιοποιείται και ως διδακτικό υλικό διάφορων οργάνων (βιολί, κλαρίνο, κλπ).

Λ. Πεφάνης - Σ. Φευγαλάς
http://mousikeskatagrafes.blogspot.gr/

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Ακούγοντας το "Άρωμα του Τραγουδιού"





Η ραδιοφωνική εκπομπή "Το Άρωμα του Τραγουδιού" του Μάκη Γκαρτζόπουλου (διαχειριστή του ομώνυμου BLOG) είναι μια υπενθύμιση της αέναης πάλης του ευφυούς ανθρώπου, με το πέρασμα του χρόνου, να δώσει νόημα στη ζωή του. Και δεν είναι απλά υπενθύμιση της πάλης για νόημα, αλλά και εργαλείο νοήματος - δεν είναι δηλαδή μόνο θεωρητική η συμβολή της εκπομπής, αλλά και πρακτική.

Βλέπετε, η μουσική και ο έρωτας είναι τα δύο συγκλονιστικότερα αντίδοτα στο αντικειμενικό κενό μιας ζωής που εμπεριέχει την απώλεια, τη φθορά και το τέλος (εκτός κι αν πιστεύετε στο ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό, στη ζωή μετά τον θάνατο, στα άστρα, στο να αφήσετε κληρονομιά στα παιδιά σας, στην υστεροφημία, στα πολλά λεφτά, στην επαγγελματική αναγνώριση, ή δεν ξέρω 'γω τι άλλο, οπότε τα αντίδοτα αυτομάτως πολλαπλασιάζονται). 

Τούτα τα συστατικά, τη μουσική και τον έρωτα, ο Γκαρτζόπουλος τα παίρνει, τα βάζει στο μπλέντερ - αυτά τα δύο μόνο - και βγάζει ένα κοκτέιλ μαεστρικής συνέπειας και συγκίνησης. Το ραδιοφωνικό σύμπαν που προτείνει η εκπομπή του δεν είναι παρά πάτημα για την υπέρβαση των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το πέρασμά μας από το άλλο σύμπαν, το μεγάλο και το καθημερινό. Υπέρβαση διαλεκτική, μέσω της απόλυτης υποταγής του ακροατή σε μια ανώτερη δύναμη, στη δύναμη του έρωτα και της μουσικής ως αποδοχή της απουσίας κάθε νοήματος και ως αντίσταση σ' αυτήν την τόσο αβάσταχτη απουσία.

Φροντίστε να ακούτε "Το Άρωμα του Τραγουδιού" λοιπόν. Δεν σας εγγυώμαι τίποτα. Αλλά σας υπόσχομαι ως και τα πάντα.
ηρ.οικ.

Κυριακή 2 Απριλίου 2017

"Στο ποτάμι του χρόνου" - μια όμορφη συνάντηση λόγου και μουσικής

Πρόσφατα πέσαμε πάνω σ' αυτό το αριστούργημα:
Την ψάξαμε λίγο παραπάνω την περίπτωση, φτάνοντας μέχρι τον Βασίλη Χουλιαρά και την αφήγηση της ιδιόμορφης συνεργασίας του με τον Γιώργο Αλετρά. Αφετηρία της το κομμάτι "Στο ποτάμι του χρόνου", συνέχειά της το "Τώρα ξέρω" και άλλα δύο τραγούδια. Μακάρι τα σκόρπια αυτά θραύσματα να συγκεντρωθούν, να οργανωθούν, και να φέρουν και τα επόμενα.
ηρ.οικ.





ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Μουσική: Γιώργος Αλετράς (G. Aletras)
Στίχοι, απαγγελία: Βασίλης Χουλιαράς


Γλιστράω στο ποτάμι του χρόνου
Αφήνομαι
Τι άλλο μπορώ στ΄ αλήθεια να κάνω;

Δεν είδα τις πηγές του
Δεν θα δω τις εκβολές του
Κι ούτε γνωρίζω καν γιατί βρέθηκα εδώ

Σαν ξεβραστώ όμως σε κάποια όχθη
Άραγε θα με νοιάζει;
Θα θέλω να ξαναμπώ;
Θα θυμάμαι το ποτάμι;
Τα φουσκωμένα του νερά
τι χρώμα θα χουν στη θύμησή μου;




***

(...)
Όσο για τα τραγούδια νομίζω πως έχει ενδιαφέρον πως με το Γιώργο Αλετρά, τον συνθέτη των μουσικών, παρόλο που είμαστε συγχωριανοί, και όλα τα προηγούμενα χρόνια πρόσχαρα μπορεί πάντα να χαιρετιόμασταν, ποτέ μας δεν είχαμε ανταλλάξει πολλές περισσότερες κουβέντες. Όλα αυτά μέχρι που έπεσα, πριν ένα χρόνο, πάνω στις μουσικές του. Ακούγοντας τότε συνεχόμενα για κάποιες μέρες το ‘Born to reborn’, σκέφτηκα ότι ίσως να μπορούσαν να χωρέσουν κάποια από τα λόγια μου σε αυτό, και ξεσκονίζοντας τις σημειώσεις μου, εντόπισα το «Στο ποτάμι του χρόνου». Έγραψα τη φωνή μου στη φωτογραφική μου μηχανή, μιας και άλλο τρόπο δεν είχα, και με ένα πρόγραμμα μίξης (Nero) που ανακάλυψα στον υπολογιστή το έβαλα πάνω στη μουσική (όλες τα κομμάτια έτσι έχουν γίνει). Εν συνεχεία το έστειλα στο Γιώργο, ζητώντας του προκαταβολικά συγνώμη για το θράσος μου, καθώς χωρίς να τον ρωτήσω είχα πειράξει τη μουσική του. Ευτυχώς άρεσε και σε εκείνον και αποφασίσαμε να το βγάλουμε προς τα έξω, παρά τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα της ηχογράφησης της φωνής μου, περισσότερο ως δοκιμή. Με αυτή τη λογική και με αυτό τον τρόπο έγιναν και τα άλλα τρία τραγούδια, σε μουσικές του Γιώργου που προϋπήρχαν και λόγια δικά μου που ένιωθα πως τελικά αυτές τις μουσικές περίμεναν τόσο καιρό. Όσο για το μέλλον, έχουμε πει ότι κάποια στιγμή πρέπει όλα αυτά τα τραγούδια να ηχογραφηθούν με καλύτερες συνθήκες, και ίσως, προσθέτοντας και κάποιες άλλες μουσικές του, να τα κυκλοφορήσουμε και σαν EP.
(...)
Βασίλης Χουλιαράς

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

Νέος δίσκος-σοκ! Μίλτος Πασχαλίδης-Γιάννης Χαρούλης μαζί στα "Λεβέντικα"




Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες των Μουσικών Προαστίων, οι δυο αγαπημένοι μας καλλιτέχνες, ο Μίλτος Πασχαλίδης και ο Γιάννης Χαρούλης, μπήκαν ήδη στο στούντιο για τη νέα συνεργασία τους με τίτλο: "Τα Λεβέντικα". Πρόκειται για μια συλλογή επανεκτελέσεων γνωστών τραγουδιών για τη λεβεντιά που όπως δηλώνουν οι δυο τους, "ήταν όνειρο ζωής να τα τραγουδήσουν". Η μεγάλη έκπληξη είναι ότι στον δίσκο συμμετέχει φιλικά κι ο Λεωνίδας Μπαλάφας με το νέο του τραγούδι "Δε νογάει από μνημόνια η λεβεντιά". Αποκλειστικά για τις αναγνώστριες του μπλογκ εξασφαλίσαμε και το track list του δίσκου!

1) Λεβεντόπαιδο Αρίστο
2) Η λεβεντιά είναι πληγή
3) Λεβέντης είσαι Κωνσταντή
4) Έχω κουμπάρο λεβεντιά
5) Να 'σαι λεβέντης και ν' αντέχεις
6) Εμείς κι η λεβεντιά μας
7) Λεβέντη καλωσόρισες
8) Άντρα μου λεβεντιά μου
9) Έλα λεβέντη μου
10) Δεν νογάει από μνημόνια η λεβεντιά (φιλική συμμετοχή: Λεωνίδας Μπαλάφας)
11) Ο λεβέντης που πονά
12) Έχω λεβέντη έχω γιο έχω και κλαρινογαμπρό

Η λίστα, σύμφωνα με πηγές μέσα από το στούντιο, δεν έχει κλείσει και αναμένονται κι άλλες εκπλήξεις. Ποιο άλλο λεβεντο-τράγουδο θα ήθελες να τραγουδήσουν οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες; Πάρε κι εσύ μέρος στον μεγάλο διαγωνισμό των Μ.Π. και κέρδισε ένα καφάσι μπύρες για να μην πας στις καλοκαιρινές λεβεντο-συναυλίες με άδεια χέρια κι ένα κιλό κρητικά παξιμάδια για να σταθείς στα πόδια σου μετά από τόσα χτυπήματα.
ηρ.οικ.