Ήταν Νοέμβρης του 2012 και η Μαρίζα Κωχ έγραφε:
…για να μπορώ να κοιτάζω τον κόσμο στα μάτια, όταν περπατώ, όταν τραγουδώ, όταν διαδηλώνω, προκαλώντας και προσκαλώντας, ζητώντας από τους ανθρώπους του καναπέ να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις.
Για την ηχογράφηση αυτού του τραγουδιού δεν μπορούσα να διαθέσω περισσότερα χρήματα, αναζητώντας το maximum του αποτελέσματος, ούτε μπορούσα να εμπλέξω χορηγούς σε μια προσωπική κραυγή...
Όλα σήμερα άλλωστε είναι πολυτέλεια, εκτός από την ουσία των πραγμάτων.
Να είστε καλά
ΜΑΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου