Μπιθικώτση Εγκώμιον
Εγώ είμαι με τον Μπιθικώτση. Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα. Και ξυπνάω ανελλιπώς τις νύχτες, και σβήνω τα άλλα φώτα, τα μικρά πράσινα ή κόκκινα φωτάκια που έχουνε χώσει στις πρίζες όσοι φοβούνται μη σηκωθούνε και σκοντάψουν.
Έγινε σίδερο βαρύ το χάδι, δυστυχώς, και οι κουβέντες πιο σίδερο, δυστυχώς, όσες παλιά χαϊδεύανε, όσες παλιές κουβέντες ακόμα κι όταν έφευγαν απ’ το στόμα μένανε επίσημες.
Έγινε σίδερο βαρύ το χάδι, δυστυχώς, και οι κουβέντες πιο σίδερο, δυστυχώς, όσες παλιά χαϊδεύανε, όσες παλιές κουβέντες ακόμα κι όταν έφευγαν απ’ το στόμα μένανε επίσημες.
Σήμερα, κάποιος έριξε κάτι στο φαγητό σας και γι’ αυτό δεν μπορείτε να είσαστε αγνοί σαν τον Μπιθικώτση και τη Μοσχολιού, γι’ αυτό δεν μπορείτε ν’ αγαπήσετε όπως ο Μπιθικώτσης.
Κάποιος ρίχνει κάτι στο φαγητό σας, γιατί ποτό δεν πίνετε, και τραγουδάτε με τα χείλια κι όχι με την ψυχή.
Κάποιος ρίχνει κάτι στο φαγητό σας και σας τυφλώνει, σας κερδίζει, σας εξευτελίζει. Και δεν είναι καν ο Διάολος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ, Τρόμος στο Κολλέγιο Νο 2, Ερατώ, Αθήνα, 1987, σελ. 123.
2 σχόλια:
Εξαιρετικό
ΣΜ
Ευτυχώς, είναι μεγάλο το αρχείο με τα κείμενα του αγαπητού κύριου Κακίση, και θα μας συντροφεύουν στα Προάστια για πολύ καιρό ακόμα.
Δημοσίευση σχολίου