Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Ό,τι να 'ναι




Είτε δεν έχει ακούσει ποτέ του το δίσκο "Ρεμπέτικο", είτε αγνοεί τα τραγούδια "Μάνα μου Ελλάς" και "Στης πίκρας τα ξερόνησα" ο καλός μας τραγουδοποιός, το αποτέλεσμα είναι για να σου σηκώνεται η τρίχα. Μα καλά, δεν βρέθηκε ένας μουσικός / ηχολήπτης / φίλος / συγγενής να ακούσει την εισαγωγή και να πει στον Αλκίνοο ότι το κατά τα άλλα συμπαθές τραγούδι του ...κάτι θυμίζει στα πρώτα του μέτρα; Κάτι από αριστουργήματα του Σταύρου Ξαρχάκου;

ηρ.οικ.

ΥΓ: Οι δισκοκριτικές που διαβάζω για τα νέα έργα του ελληνικού τραγουδιού ολοένα και περισσότερο μου θυμίζουν κείμενα του "Γαύρου" και του "Πρωταθλητή" που εξυμνούν τις μεταγραφές του Προέδρου.

ΥΓ (2): Ή παραληρήματα ερωτευμένου δεκατριάχρονου σε ημερολόγιο.

ΥΓ (3): Πριν από κάμποσα χρόνια έπαιζαν ρόλο οι δημόσιες σχέσεις αλλά ακούγαμε και κάνα τραγούδι. Τώρα παίζουν ρόλο τα τραγούδια για να ακούμε - και να διαβάζουμε - δημόσιες σχέσεις.

ΥΓ (4): Στις δύο συνεντεύξεις του μεγάλου, μια συμμετοχή σε πάνελ κριτικής επιτροπής και μια ομιλία δώρο.

ΥΓ (5): Προσοχή - το οπτικο-ακουστικό υλικό που ακολουθεί δεν έχει ελεγχθεί από την επιτροπή προστασίας γλυκερού μικροαστέξ & θεαμάτων.







8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όταν στα έλεγα κάποτε εδώ στα μπλογκς πριν κάνα δυο τρία χρόνια με έλεγες υπερβολικό και κομπλεξικό.

τ2φ aka χέβυ μέταλ
(βαριέμαι να συνδέομαι)
καλημέρα

Μιχάλης Τσαντίλας είπε...

Γεια σου Ηρακλή! Έχεις δίκιο για τις δισκοκριτικές (και για την συγκεκριμένη περίπτωση πάει κάπου το μυαλό μου...). Διαφωνώ, πάντως, περί της ομοιότητας των τραγουδιών που αναφέρεις. Δεν είναι ίδια, αλλά ακόμα κι αν ήταν, η αναφορά σε ένα άλλο έργο είναι κάτι που αναζωογονούσε τη μουσική από πάντα. Δεν έχω στα χέρια μου το cd, οπότε δεν αποκλείω να αναφέρεται κάπου στα credits κάτι σχετικό. Αν το έχεις εσύ, διαφώτισέ με.

Μουσικά Προάστια είπε...

@t2f
Δεν σε έλεγα κομπλεξικό, άλλα σου έλεγα.

@ Μιχάλης Τσαντίλας
Γεια σου Μιχάλη! Δεν έχω κάποια δισκοκριτική στο μυαλό μου, τη γενική δισκοκριτική ασυλία που απολαμβάνει το σύνολο του έντεχνου τραγουδιού έχω. Τώρα, ως προς την ομοιότητα, δεν κάνω λόγο για γενική ομοιότητα αλλά για "ομοιότητα στα πρώτα μέτρα". Αναφέρομαι στο ορχηστρικό των πρώτων 33" που επαναλαμβάνεται στο 1.20" - 1.53". Έντονη ομοιότητα.
Τώρα, αν αυτό είναι κίνηση που συμβολίζει κάτι ή φόρος τιμής στον Ξαρχάκο δεν το ξέρω, δεν έχω και το CD να δω τα credits όπως λες. Αν ισχύει, πάω πάσο, θα ανακαλέσω!

Μουσικά Προάστια είπε...

@t2f
Δηλαδή, θυμάμαι ότι σου έλεγα πως αν και συμφωνώ με ένα σκέλος των απόψεών σου, υπήρχε κάτι στον τρόπο που δεν επέτρεπε την κουβέντα. Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Ηρακλή, το σχόλιό σου για τις δισκοκριτικές είναι άσχετο με το θέμα της ανάρτησης. Εκτός και αν η ομοιότητα σε μια εισαγωγή που επισημαίνεις έχει να κάνει με τη γενικότερη αξιολόγηση του δίσκου, πράγμα λανθασμένο. Περιμένω να διαβάσω τη γνώμη σου για τον δίσκο. Υ.Γ. Ο Ιωαννίδης έχει τονίσει επανειλημμένα σε συνεντεύξεις του ότι τα λαικά τραγούδια του δίσκου είναι επηρεασμένα από τα μεγάλα λαικά τραγούδια για τους λόγους που αναφέρει επίσης.

Σπύρος

Μουσικά Προάστια είπε...

Γεια σου Σπύρο!

Το υστερόγραφο είναι λίγο άσχετο - γι' αυτό και είναι υστερόγραφο - αλλά είναι και λίγο σχετικό, γιατί από μια δισκοκριτική θες και τέτοια πράγματα να επισημαίνονται - π.χ., αν η εισαγωγή ενός τραγουδιού παραπέμπει με ακρίβεια σε άλλη εισαγωγή.

Ως προς τη γνώμη του Ιωαννίδη για το έργο του - όπως και για τη γνώμη κάθε καλλιτέχνη για το έργο του -, αυτή με αφήνει παγερά αδιάφορο. Το καλλιτεχνικό έργο παντού και πάντα κρίνεται όχι με βάση τις προθέσεις και την αυτο-εικόνα του δημιουργού, αλλά με εξωτερικά και εντελώς αυτόνομα κριτήρια. Για να το πω χοντρά, δεν κρίνουμε το έργο του Πιατσόλα και του Ρότα από τις συνεντεύξεις τους.

Τέλος, αφορμή για το υστερόγραφο πήρα από μια δισκοκριτική που διάβασα όπου το μισό κείμενο ήταν αφιερωμένο στο γιατί ο συγγραφέας της αναφέρεται στον Αλκίνοο με το μικρό του όνομα, αν ο Αλκίνοος τον έχει απογοητεύσει σαν άνθρωπο, πόση συγκίνηση και αγάπη νοιώθει, κι άλλα δακρύβρεχτα. Δεν προχωράω γιατί δεν έχω καμιά δουλειά με ίντριγκες κι ούτε έχω προσωπικά με κανέναν, αλλά ένιωσα ότι αυτό το πράγμα γίνεται ολοένα και συχνότερα - δεν είναι δηλαδή ατομικό πρόβλημα, αλλά ευρύτερο. Μας αφορά δηλαδή. Γι' αυτό έβαλα το υστερόγραφο.

Σίγουρα πάντως το υστερόγραφο δεν αφορά εσένα και τη λεπτομερή και εμπεριστατωμένη παρουσίασή του δίσκου εκ μέρους σου στο musicpaper, την οποία και διάβασα με πολύ ενδιαφέρον.

Τώρα, ως προς τη γνώμη μου - και σ' ευχαριστώ που ρωτάς -, έβαλα το MP3 να παίζει και μετά το "Πάντα θα ξημερώνει" άκουσα δύο εξυπνακίστικα πολιτικά τραγούδια με ένα εντελώς αντιδραστικό πολιτικό μήνυμα (όλοι ίδιοι είναι, γεμίσαμε χορτάτους και φαντασμένους ψευτο-αριστερούς που ρέβονται σούσι και λένε το σκύλο τους Τσε), στη συνέχεια άκουσα την ανάμνηση του "Στης πίκρας τα ξερόνησα", μετά άκουσα την ανάμνηση του "Απόψε σιωπηλοί", ε, και κάπου εκεί κατάλαβα και τελείωσα και την ακρόαση του δίσκου.

Φιλιά,
Ηρ.

Ανώνυμος είπε...

Χαίρε Ήρα,

μόνος σου έγραψες: «Τώρα, αν αυτό είναι κίνηση που συμβολίζει κάτι ή φόρος τιμής στον Ξαρχάκο δεν το ξέρω, δεν έχω και το CD να δω τα credits όπως λες. Αν ισχύει, πάω πάσο, θα ανακαλέσω»

με άλλα λόγια, αν το έγραφε στο cd θα το αποδεχόσουν, αν το λέει σε συνεντεύξεις ζητάς "εξωτερικά και εντελώς αυτόνομα κριτήρια";

Με την ίδια λογική αποκηρύσσεις το έργου του Ιωαννίδη επειδή δεν συμφωνεί ιδεολογικά ως προς τα μηνύματα με τη δική σου κοσμοθεωρία; Άρα και πάλι αυτοαναιρείς αυτά τα εξωτερικά και εντελώς αυτόνομα κριτήρια"

Επίσης, σχολιάζεις έναν δίσκο ακούγοντας μέχρι το 4ο τραγούδι;Δεν είναι άδικο και αντιδεοντολογικό ως κριτική;

Ασφαλώς και δεν γράφω επειδή μπορεί να θεώρησα ότι αναφέρεσαι σε δική μου κριτική, μακάρι, αντίθετα, να αναφεροσουν ώστε να συνομιλήσουμε, αφού είσαι ένας από τους ελάχιστους που γράφουν και κρίνουν έχοντας ανιδιοτέλεια και γνώση.

Ως προς τις δισκοκριτικές γενικότερα, προσυπογράφω σε ό,τι παρατήρησες. Λανθασμένα νομίζουν αρκετοί πως αν γράψουν διθυραμβικά, βοηθούν το ελληνικό τραγούδι (η αγαπησιάρικη-ρομαντική εκδοχή). Υπάρχει ογκώδης άγνοια και κτηνώδης διαπλοκή (η πραγματικότητα) για να παραφράσω το γνωστό μήνυμα.

Φιλια,
Σπύρος

Μουσικά Προάστια είπε...

Αν είπε κάπου ο Ιωαννίδης ότι ο ίδιος επίτηδες αντέγραψε την εισαγωγή γιατί ήθελε επίτηδες να θυμίζει Ξαρχάκο, τότε προφανώς δεν έχει νόημα η ανάρτησή και το σχόλιό μου. Τώρα, σε συνέντευξη το πει, σε CD το πει, σε δελτίο τύπου το πει, όλα μας κάνουν!

(Καλό θα είναι να εξηγήσει βέβαια και από πότε έγινε καλλιτεχνικό ζητούμενο να μιμούμαστε το ύφος άλλων τραγουδιών).

Για τα υπόλοιπα, δεν έκανα πουθενά δισκοκριτική! Εσύ μου ζήτησες τη γνώμη μου, σου τη μετέφερα με πινελιές! Δεν ανέβασα παρουσίαση ή κριτική του δίσκου, την πρώτη μου επιπόλαια αντίδραση σου είπα. Άρα, αυτό που μου λες για αντι-δεοντολογία μου φαίνεται λίγο τραβηγμένο. Μια γνώμη μου ζήτησες, την είπα με τον τρόπο ακριβώς που μου διαμορφώθηκε!

Τέλος, δεν διεκδικώ δάφνες αντικειμενικότητας - ούτε και ως προς την ιδεολογία μου! Λέω όμως ότι θα κρίνω ένα καλλιτεχνικό έργο με κριτήρια πέρα από το τι νομίζει ο καλλιτέχνης για τον εαυτό του και το έργο του. Δεν σημαίνει ότι τα δικά μου κριτήρια είναι αντικειμενικά, οφείλουν όμως να πηγαίνουν πέρα απ' την αυτο-εικόνα που έχει ο δημιουργός. Δηλαδή, αν ο Αντώνης Ρέμος νομίζει ότι είναι ο Λέοναρντ Κοέν (τυχαίο το παράδειγμα), δεν θα κρίνω το δίσκο του αναπαράγοντας τούτη την ιδέα.

Άρα, αν ο Ιωαννίδης νομίζει ότι γράφει λαϊκά τραγούδια, δεν θα το βάλω αυτό ως αφετηρία της ανάλυσής μου, μόνο και μόνο επειδή αυτή είναι η πρόθεσή του. Κι αν νομίζει ότι γράφει πολιτικά τραγούδια, επίσης δεν θα το παραδεχτώ επειδή έτσι δηλώνει - ή τουλάχιστον θα εξετάσω τι ακριβώς (αντι)πολιτική παράγει το τραγούδι του. Κι αν ο Ιωαννίδης θεωρεί καλλιτεχνικό ζητούμενο να ακούω ένα τραγούδι και να φαντάζομαι τον Νίκο Παπάζογλου, επίσης δεν θα το αποδεχτώ αυτό ως αίτημα επειδή ο ίδιος το προτάσσει.

xx
Ηρ.