Κυριακή 3 Μαΐου 2015

"Θα λογαριάζω τέρμινα που θα 'ναι τελειωμένα"

Δυο λόγια μόνο για τον Βασίλη Δημητρίου, μαζί με μερικές κουβέντες δικές του, φωτισμένες,
Μισώ τον φετιχισμό του θανατικού, όπου το πλήθος ξαφνικά σκίζουμε ρούχα πάνω από διαδικτυακούς τάφους και απώλειες, και ποντάρουμε στο καζίνο της ευαισθησίας και στη διασύνδεση με τη δόξα του νεκρού. Απ' την άλλη, είναι κάποιες φιγούρες στο ελληνικό τραγούδι που έτυχε να γράψουν μεγάλα τραγούδια, και έτυχε να τα ακούσεις και να τα τραγουδήσεις κι εσύ, και έτυχε να τα αγαπήσεις και τούτα κι εκείνους που τα έγραψαν, κι έτυχε πάλι κι ο Δημητρίου να είναι ένας απ' αυτούς.
Το "Δόξα και Θάνατος" το άκουσα αντιγραμμένο σε κασέτα στο Λύκειο, και σ' αυτό χρωστάω λίγη απ' τη φαντασίωση της Λατινικής Αμερικής κι άλλη τόση απέχθεια για τους Μίστερ Τρούμαν τούτης της γης. Αλλά τώρα άλλο τραγούδι μου 'ρχεται στο μυαλό, ενδεικτικό κι αυτό του τι κατάλαβε ο Δημητρίου ως τραγούδι, και τι καταλάβαμε από κάτω κι εμείς.
ηρ.οικ.





ΤΑ ΤΕΡΜΙΝΑ
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Βασίλης Δημητρίου
Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς

Στ’ Ανάπλι μια Παρασκευή
και στ’ Άργος Κυριακή πρωί
μιλούσαμε για σένα
πως τέλειωσαν τα τέρμινα
στον Πόρο και την Αίγινα
που σου `χα μετρημένα.

Κι αν πάρεις πίσω το Βοριά
να τονε στείλεις Μπαρμπαριά
και σε λιμάνια ξένα
γιατί εδώ που έμεινα
θα λογαριάζω τέρμινα
που θα `ναι τελειωμένα.

Απ `το δικό μου το μπαξέ
κόψε ένα φύλλο μενεξέ
και πίσω μη γυρίσεις
γιατί θα δεις τα χρόνια μου
στο σκοτεινό αιώνα μου
και θα με λησμονήσεις.

Κι αν πάρεις πίσω τον βοριά
να τονε στείλεις Μπαρμπαριά
και σε λιμάνια ξένα
γιατί εδώ που έμεινα
θα λογαριάζω τέρμινα
που θα `ναι τελειωμένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: