Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2015

τ' αυριανό το φως μου




Δεν είναι που αναρωτιέμαι πώς γράφτηκαν τέτοια τραγούδια, δεν είναι που σπάω το κεφάλι μου να βρω πώς βγήκαν αυτές οι νότες κι αυτές οι λέξεις κι αυτά τα νοήματα, δεν είναι καν που δεν μπορώ να βγάλω άκρη με την ευγένεια και τη δύναμη τούτης της τέχνης.

Είναι που προσπαθώ να συλλάβω πώς στο διάολο μας έτυχε η ##μημένη κατάρα να ακούσουμε στα δεκαπέντε μας αυτά τα τραγούδια.
ηρ.οικ.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Η πραγματική κατάρα είναι που δεν ακούμε σήμερα αντίστοιχου μεγέθους τραγούδια.

Μάκης Γκ.

Louisette είπε...

Nice interesting vidéo, greeting from belgium

Unknown είπε...

Αυτό είναι ευλογία δεν είναι κατάρα :)