«Παραπεταμένα λόγια. Και παραπονεμένα (όπως εκείνα στο τραγούδι
του Ελευθερίου). Πολλοί συνθέτες τα είδαν και τα άκουσαν, τα προσπέρασαν όμως
ως δύσκολα, κάπως σκοτεινά, εντελώς προσωπικά και προπαντός αντιεμπορικά. Εν
ολίγοις δεν είχαν στη μελοποίηση και στη δισκογραφία μοίρα για πολύ καιρό (για
χρόνια, μερικά). Είχαν όμως το μοιραίο άνθρωπό τους. Γιώργος Τζώρτζης τ' όνομά
του, που τα βρήκε, τα μάζεψε, τα αγκάλιασε στοργικά, τα ζέστανε, τ' αγάπησε, τα
έντυσε μουσικές που τους ταίριαζαν. Όταν τον γνώρισα κατάλαβα, γιατί αυτός και
όχι κάποιος άλλος. Γιατί το μυαλό του γύριζε στην ίδια ξενιτιά με το δικό μου.
Επόμενο να συναντηθούν».
Ηλίας Κατσούλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου